Korzystanie z zasad perspektywy powietrznej podczas rysowania dzieła sztuki jest świetnym sposobem na dodanie wizualnego zainteresowania i głębi do swojej pracy. Jest to szczególnie prawdziwe, gdy próbujesz narysować cylinder.
Rysowanie walca na płaszczyźnie
Tworzenie walca na płaszczyźnie jest podobne do rysowania kuli. Zaczynamy od osi, następnie od linii środkowej, a potem elipsy pod kątem prostym do linii środkowej. Boki walca są liniami ukośnymi w dół do dolnej płaszczyzny. Dodatkowo musisz narysować u dołu zakrzywioną linię.
Aby rozwinąć walec, trzeba najpierw zmierzyć podziały w widoku z off planu. Następnie należy wykreślić łuk w płaszczyźnie poziomej od punktu początkowego. Można do tego celu użyć kompasu. Następnie należy powtórzyć ten proces dla każdego podziału. Jeśli chcesz, możesz użyć narzędzia do śledzenia łuków w płaszczyźnie xy. Jest to przydatne przy szkicowaniu złożonych powierzchni. Jeśli chcesz użyć narzędzia do śledzenia, upewnij się, że dobrze rozumiesz rysowane obiekty geometryczne. Jest to ważne podczas rysowania realistycznych postaci i portretów.
Możesz również użyć narzędzia Przenikanie przez walec, aby stworzyć krzywe przenikania na walcu. Jest to łatwiejszy sposób rysowania rozgałęzień T. Możesz również użyć metody Ghosting do narysowania boków cylindra. Ta metoda spowoduje, że punkt znikania będzie współdzielony z linią mniejszej osi. Możesz także użyć narzędzia Przecięcie powierzchni/z modelem, aby dodać płaszczyznę poza walcem.
W płaszczyźnie xy, możesz także użyć narzędzia śledzenia by stworzyć ślad z=sinx. Jest to przydatne przy konstruowaniu wykresów i szkicowaniu złożonych powierzchni.
Wysokość walca jest prostopadła do podstawy. Górna płaszczyzna jest płaska, a dolna węższa. Płaszczyzna górna jest bliższa oku, a dolna płaszczyzna jest bliższa dolnej płaszczyźnie kształtu.
Płaszczyzna górna i dolna podstawy mają równe pole powierzchni podstawy. Możesz też użyć szybkich pociągnięć grafitem, aby uzyskać dobre wyobrażenie o głębokości walca.
Po rozwinięciu walca musisz przenieść wszystkie punkty przecięcia z rysunku 2D do siatki walca. Możesz to zrobić za pomocą metody Edit/Paste lub dodając płaszczyznę na zewnątrz walca za pomocą Intersect faces/with model.
Identyfikacja 4 elementów walca
Identyfikacja 4 elementów walca może nie być tak prosta, jak mogłoby się wydawać. Cylindry mogą być wykonane z różnych materiałów, a w przypadku cylindrów hydraulicznych dobre uszczelnienie może zapobiec wyciekom gazu. Uszczelki hydrauliczne mogą być wykonane z teflonu lub poliuretanu.
Istnieją inne elementy cylindra, ale najważniejszym, na który należy zwrócić uwagę, jest głowica cylindra. Głowica cylindra to kawałek odlewu metalowego przykręcony do górnej części bloku cylindra. Zawiera ona świece zapłonowe, zawory i komorę spalania. Głowica jest również odpowiedzialna za zapewnienie przejść dla płynu chłodzącego i gazów spalinowych. Głowica posiada wiele portów do montażu różnych elementów. Głowica cylindra pełni również funkcję zbiornika nurkowego, umożliwiając nurkowi oddychanie pod wodą.
Głowica cylindra może nie być tak prosta, jak się wydaje. Elementy składowe głowicy cylindra są dość złożone. Głowica cylindra może mieć różne zastosowania, od podwodnego zbiornika do nurkowania po silnik motocykla. W głowicy cylindra znajdują się również świece zapłonowe, gniazda świec zapłonowych i zawory. Głowica cylindra może być mocowana za pomocą śrub, spawania lub gwintowania. Głowica cylindra posiada również oś, czyli stronę cylindra, która przy obrocie pozostaje nieruchoma. Głowica cylindra posiada również otwór po drugiej stronie, który jest “kurzą łapką” lub dławnicą cylindra. Dławnica jest rurką, która zamyka ciśnienie z drugiego końca cylindra.
Również głowica cylindra kryje w sobie pewną tajemnicę. Na głowicy cylindra znajduje się fabrycznie zatwierdzony kod kolorystyczny, który wskazuje, które cylindry wymagają świec zapłonowych o krótkim zasięgu. Nazwa jest skomplikowana, więc najlepiej wyjaśnić, że kod kolorystyczny znajduje się między popychaczami a szefem świecy zapłonowej na głowicy cylindra. Kod koloru jest również dobrym sposobem na odróżnienie silnika benzynowego od wysokoprężnego.
Głowica cylindra może nie być łatwa do rozgryzienia, ale cylinder jest. Niektórzy producenci mają agenta kontroli jakości, który pracuje niezależnie od firmy produkującej cylinder. Agent ds. jakości musi wykonać różne testy na cylindrze, w tym wytrzymałość cylindra na rozciąganie i wytrzymałość na rozciąganie.
Utrzymywanie najjaśniejszej wartości jako białej i tworzenie najciemniejszej wartości jako czarnej
Utrzymywanie najjaśniejszej wartości jako białej i tworzenie najciemniejszej wartości jako czarnej jest dobrym miejscem do rozpoczęcia. W ten sposób uzyskasz wymagany efekt trójwymiarowy, a jednocześnie będziesz mógł maksymalnie wykorzystać narzędzia. Pomocne jest również posiadanie odpowiedniego rodzaju papieru. Użycie odpowiedniego rodzaju papieru sprawi, że nie utkniesz z rysunkiem o niskiej jakości.
Jeśli nadal nie masz wiedzy, rozważ użycie linijki do narysowania dziewięciu równych pól. Pozwoli Ci to na eksperymentowanie z technikami cieniowania i wspomnianą wcześniej trifectą. Używanie różnych papierów pozwoli również uzyskać różne tekstury. Sztuką jest znalezienie papieru, który jest zbliżony do tego w Twoim szkicowniku. Dobrze jest też mieć pod ręką kilka dodatkowych arkuszy na wypadek, gdyby zabrakło wybranego papieru.
Choć kuszące może być użycie taniego szkicownika do ćwiczeń, warto zainwestować w bardziej wytrzymały wariant. Pozwoli Ci to wypróbować nowe techniki cieniowania i poprawić ogólny poziom rysunku. Papier, który wybierzesz, powinien być również przyklejony do solidnej deski kreślarskiej, aby uzyskać optymalne rezultaty.
Dobrą zasadą jest używanie dobrej jakości ołówka, który został zaostrzony. Jako bonus, ułatwi to wymazywanie błędów. Linijka lub liniał mogą również okazać się przydatne, aby pomóc Ci określić prawidłową odległość między najjaśniejszą wartością jako białą i najciemniejszą jako czarną.
Stosowanie zasad perspektywy powietrznej w pracach plastycznych
Stosowanie zasad perspektywy powietrznej może dodać głębi Twoim pracom plastycznym. Możesz wykorzystać te zasady do stworzenia głębi w krajobrazie lub w pomieszczeniach. Perspektywa powietrzna opiera się na efektach atmosfery na odległych obiektach. Efekty te wpływają na odcienie i kolory odległych obiektów.
Obiekty znajdujące się bliżej widza wydają się wyraźne, podczas gdy te znajdujące się dalej są bardziej rozmyte. Odległość odzwierciedla silny kontrast między światłem a ciemnością. Kolory i tony tracą na wartości wraz z oddalaniem się widoku. Ponadto obiekty znajdujące się dalej w przestrzeni wydają się jaśniejsze i mniej szczegółowe.
Aby dodać głębi do swojego dzieła, możesz manipulować kolorami i tonami. Możesz także zmienić rozmiar i teksturę obiektu. Możesz również rzucić światło na obiekt, aby wydawał się on bardziej lub mniej widoczny. Nasycenie kolorów i gradacja tonów, których używasz, wpływają na to, jak blisko lub daleko pojawia się obiekt.
Perspektywa atmosferyczna to kolejny sposób na dodanie głębi do dzieła sztuki. Perspektywa powietrzna jest używana w obrazach krajobrazowych do tworzenia odległości na płaskich powierzchniach. Atmosfera wytwarza rozproszone światło. Ponadto światło rozprasza się w atmosferze, przez co odległe obiekty wydają się mniej szczegółowe i bardziej niebieskie.
Zasady perspektywy powietrznej były wykorzystywane przez wczesnych mistrzów krajobrazu. Nicolas Poussin używał perspektywy powietrznej w swoich późnych, czystych pejzażach. Leonardo da Vinci również stosował perspektywę powietrzną w swoich obrazach. Patynir używał przejść walorowych, aby stworzyć iluzję głębi.
Aby skutecznie stosować perspektywę powietrzną, powinieneś spróbować znaleźć przestrzenne interwały w swoim dziele sztuki. Oznacza to szukanie przestrzeni, w której tło wydaje się być dalej od widza niż obiekt na pierwszym planie. Możesz również sprawić, że tło będzie mniej szczegółowe niż obiekt na pierwszym planie, rysując linie konstrukcyjne.
Zasady perspektywy powietrznej są szczególnie przydatne w malarstwie krajobrazowym. Efekt atmosfery na odległych obiektach jest szczególnie silny w akwareli. Zasady te możesz stosować również w warstwach.
Zastosowanie perspektywy powietrznej w malarstwie pejzażowym zostało ożywione w XV wieku przez malarzy flamandzkich. Stosowano ją również w tradycyjnym malarstwie chińskim. Efekt atmosfery na odległych obiektach został po raz pierwszy wykorzystany w czasach rzymskich w malowidłach freskowych.
Podobne tematy